vrijwilligers vertellen hun verhaal
EEN ORGANISATIE ALS VILLA ROZEROOD HEEFT OP HEEL VEEL VLAKKEN EN TIJDSTIPPEN PRAKTISCHE ONDERSTEUNING NODIG. WIJ KUNNEN DAARVOOR REKENEN OP EEN UITGEBREIDE, ENTHOUSIASTE EN DIVERSE GROEP VAN VRIJWILLIGERS. SAMEN VORMEN ZIJ EEN ESSENTIËLE STEUNPILAAR VAN ONZE ORGANISATIE.
VILLA ROZEROOD APPRECIEERT AL DIE HULP ENORM, ZOWEL DIE VAN DE MENSEN DIE HEEL SPORADISCH EENS EEN HANDJE TOESTEKEN ALS DIE VAN DE MENSEN DIE ER ELKE WEEK ZIJN. IEDEREEN ZORGT OP ZIJN OF HAAR MANIER VOOR EEN UNIEKE EN WAARDEVOLLE BIJDRAGE, HET MAAKT VILLA ROZEROOD TOT WAT HET IS.
IN DE KOMENDE NIEUWSBRIEVEN LAAT VILLA ROZEROOD TELKENS TWEE VRIJWILLIGERS EVEN AAN HET WOORD.
VILLA ROZEROOD APPRECIEERT AL DIE HULP ENORM, ZOWEL DIE VAN DE MENSEN DIE HEEL SPORADISCH EENS EEN HANDJE TOESTEKEN ALS DIE VAN DE MENSEN DIE ER ELKE WEEK ZIJN. IEDEREEN ZORGT OP ZIJN OF HAAR MANIER VOOR EEN UNIEKE EN WAARDEVOLLE BIJDRAGE, HET MAAKT VILLA ROZEROOD TOT WAT HET IS.
IN DE KOMENDE NIEUWSBRIEVEN LAAT VILLA ROZEROOD TELKENS TWEE VRIJWILLIGERS EVEN AAN HET WOORD.
‘IN MIJN ZETEL ZITTEN IS NIKS VOOR MIJ’
Jacques wordt 72 jaar op 29 oktober 2013. Hij woont in Koksijde en is vrijwilliger bij Villa Rozerood sinds het najaar van 2011.
Jacques: “Ik vind Villa Rozerood een geweldig initiatief. Zo zouden er in België tien moeten zijn. Het is prachtig om de mensen hier de kans te geven om even uit te blazen.
“Als gepensioneerde kun je natuurlijk van ’s morgens tot ’s avonds in je zetel zitten, maar dat is niks voor mij. Ik wil graag actief blijven.
“Ik ben verbonden aan acht verschillende organisaties in de Westhoek. Op die manier rol je een beetje van het ene in het andere. Zo belandde ik ook bij Villa Rozerood.
“Die sociale betrokkenheid heb ik spijtig genoeg niet altijd gehad. Vroeger was ik te druk bezig. Ik werkte meer dan 45 jaar in de verkoopsector. Toen mijn ouders in 1989 opgenomen werden in een rusthuis, lukte het me niet om voor hen zorg te dragen zoals ik het wilde. Wat ik toen te weinig gaf, geef ik nu dan toch nog, op een andere manier.
“Ik maak heel graag plezier, maar ik zou hier niet voor animatie voor de kinderen kunnen zorgen. Dat zou mij te zwaar vallen op emotioneel vlak. Daarom help ik vooral in de keuken en dien ik het eten op.
“We werken hier samen met een goed clubje van mensen, er mag al eens gelachen worden. Voel je dat niet aan mij, dat ik het hier allemaal heel goed vind? Ik ben hier heel relaxed.”
Jacques wordt 72 jaar op 29 oktober 2013. Hij woont in Koksijde en is vrijwilliger bij Villa Rozerood sinds het najaar van 2011.
Jacques: “Ik vind Villa Rozerood een geweldig initiatief. Zo zouden er in België tien moeten zijn. Het is prachtig om de mensen hier de kans te geven om even uit te blazen.
“Als gepensioneerde kun je natuurlijk van ’s morgens tot ’s avonds in je zetel zitten, maar dat is niks voor mij. Ik wil graag actief blijven.
“Ik ben verbonden aan acht verschillende organisaties in de Westhoek. Op die manier rol je een beetje van het ene in het andere. Zo belandde ik ook bij Villa Rozerood.
“Die sociale betrokkenheid heb ik spijtig genoeg niet altijd gehad. Vroeger was ik te druk bezig. Ik werkte meer dan 45 jaar in de verkoopsector. Toen mijn ouders in 1989 opgenomen werden in een rusthuis, lukte het me niet om voor hen zorg te dragen zoals ik het wilde. Wat ik toen te weinig gaf, geef ik nu dan toch nog, op een andere manier.
“Ik maak heel graag plezier, maar ik zou hier niet voor animatie voor de kinderen kunnen zorgen. Dat zou mij te zwaar vallen op emotioneel vlak. Daarom help ik vooral in de keuken en dien ik het eten op.
“We werken hier samen met een goed clubje van mensen, er mag al eens gelachen worden. Voel je dat niet aan mij, dat ik het hier allemaal heel goed vind? Ik ben hier heel relaxed.”
‘VILLA ROZEROOD HEEFT MIJ GENEZEN’
Karel is 55 jaar en woont in Nieuwpoort. Hij is bij Villa Rozerood betrokken van bij de prille start, in 2009.
Karel: “Villa Rozerood is voor mij mijn leven. Het klinkt als een huizenhoog cliché, maar bij mij is het écht zo.
“Vroeger zat ik in het sociaal-cultureel vormingswerk, maar in 2007 onderging ik een levensbedreigende operatie. Nadien was ik niet meer in staat om te gaan werken.
“Ik was alles kwijt, en niet alleen op financieel vlak. Ik zat op het randje van een depressie. Blijvend cynisme loerde om de hoek.
“Toen ik over dit project las in de krant, wist ik meteen: dát is het. Villa Rozerood stond in de steigers. En mijn lichaam ook. Ik geloof niet in toeval.
“Dat dit mij aansprak, is niet zo verwonderlijk. Ik was zelf als kind vaak en lang ziek. En ik groeide op met een zus die een vegetatief leven leidde.
"Als ik na mijn operatie hele dagen thuis had moeten zitten, zou dat mijn dood geweest zijn. Letterlijk, denk ik. Villa Rozerood heeft mij genezen en leerde mij het onaanvaardbare aanvaarden.
“Nu ben ik elke week vijftien tot twintig uur met Villa Rozerood bezig. Ik deel mijn dagen goed in. Negen uur aan een stuk werken lukt me niet, maar drie keer een blok van drie uur, dat is ook negen uur.
“Ik maak de mensen wegwijs in De Panne. Ik toon hen bijvoorbeeld waar de dichtsbijzijnde apotheek is. Ik maak met hen ook wandelingen en ik begeleid uitstappen naar een plaats waar de kinderen eens op een paard kunnen zitten.
“Ik volgde een onderwijsopleiding en doceerde altijd. Hier heb ik leren zwijgen en luisteren naar de mensen. Dat was voor mij een interessante ommekeer.”
Karel is 55 jaar en woont in Nieuwpoort. Hij is bij Villa Rozerood betrokken van bij de prille start, in 2009.
Karel: “Villa Rozerood is voor mij mijn leven. Het klinkt als een huizenhoog cliché, maar bij mij is het écht zo.
“Vroeger zat ik in het sociaal-cultureel vormingswerk, maar in 2007 onderging ik een levensbedreigende operatie. Nadien was ik niet meer in staat om te gaan werken.
“Ik was alles kwijt, en niet alleen op financieel vlak. Ik zat op het randje van een depressie. Blijvend cynisme loerde om de hoek.
“Toen ik over dit project las in de krant, wist ik meteen: dát is het. Villa Rozerood stond in de steigers. En mijn lichaam ook. Ik geloof niet in toeval.
“Dat dit mij aansprak, is niet zo verwonderlijk. Ik was zelf als kind vaak en lang ziek. En ik groeide op met een zus die een vegetatief leven leidde.
"Als ik na mijn operatie hele dagen thuis had moeten zitten, zou dat mijn dood geweest zijn. Letterlijk, denk ik. Villa Rozerood heeft mij genezen en leerde mij het onaanvaardbare aanvaarden.
“Nu ben ik elke week vijftien tot twintig uur met Villa Rozerood bezig. Ik deel mijn dagen goed in. Negen uur aan een stuk werken lukt me niet, maar drie keer een blok van drie uur, dat is ook negen uur.
“Ik maak de mensen wegwijs in De Panne. Ik toon hen bijvoorbeeld waar de dichtsbijzijnde apotheek is. Ik maak met hen ook wandelingen en ik begeleid uitstappen naar een plaats waar de kinderen eens op een paard kunnen zitten.
“Ik volgde een onderwijsopleiding en doceerde altijd. Hier heb ik leren zwijgen en luisteren naar de mensen. Dat was voor mij een interessante ommekeer.”