"in het succes van villa rozerood schuilt nu een uitdaging"
Als Mohsen Zagheden zich voorstelt, krijgt hij meestal al vlug een vraag over zijn voornaam. “Die is Afghaans”, legt de nieuwe directeur van Villa Rozerood dus maar meteen uit. “Mijn vader is een avonturier. Tijdens een wereldreis kwam hij in België terecht en leerde hij hier mijn moeder kennen. Maar zijn roots liggen in Tunesië. Daar komt een naam als Mohsen vaker voor.”
VAN DE BASIS TOT HET BELEIDSNIVEAU
33 jaar is Mohsen. Ondanks die jonge leeftijd heeft hij al een hele rist opleidingen en jobs achter de rug. “Ik startte met een opleiding tot maatschappelijk assistent en spitste me daarna toe op maatschappelijke veiligheid. Nadien volgde ik een verkort traject criminologie, een opleiding integratieve psychologie en begon ik me te specialiseren in psychotherapeutische opleidingen en coachings- en managementsopleidingen. Tot slot volgde ik nog een aantal opleidingen waarin ik beleidsmatig en procesmatig leerde werken. Aan de ene kant boeiden al die vormingen me, aan de andere kant heb ik het nodig om zo druk bezig te zijn. Ik vind het leuk om in zesde versnelling te rijden.”
VAN DE BASIS TOT HET BELEIDSNIVEAU
33 jaar is Mohsen. Ondanks die jonge leeftijd heeft hij al een hele rist opleidingen en jobs achter de rug. “Ik startte met een opleiding tot maatschappelijk assistent en spitste me daarna toe op maatschappelijke veiligheid. Nadien volgde ik een verkort traject criminologie, een opleiding integratieve psychologie en begon ik me te specialiseren in psychotherapeutische opleidingen en coachings- en managementsopleidingen. Tot slot volgde ik nog een aantal opleidingen waarin ik beleidsmatig en procesmatig leerde werken. Aan de ene kant boeiden al die vormingen me, aan de andere kant heb ik het nodig om zo druk bezig te zijn. Ik vind het leuk om in zesde versnelling te rijden.”
"Ik vind het leuk om in zesde versnelling te rijden."
De meeste van zijn opleidingen volgde Mohsen terwijl hij al professioneel aan de slag was. Eerst werkte hij bij de drugmobiel, in het gerechtelijk arrondissement Ieper. “Dat is een preventieproject rond drugs. Mijn job daar ging van de basis tot het beleidsniveau, iets wat in al mijn tewerkstellingen terugkomt.”
Van de drugmobiel stapte hij na een tijdje over naar de residentiële drughulpverlening. “In het Kompas in Kortrijk. Daar was ik enerzijds individueel begeleider van mensen met een drugproblematiek en werkte ik ook beleidsmatig. Ik stond er in voor het onderhoud van de gebouwen en de uittekening van nieuwe zorgprocessen.”
DICHT BIJ DE ZORGKINDEREN
Vervolgens ging Mohsen aan de slag in de bijzondere jeugdzorg. “Twee voorzieningen wilden een nieuw gebouw zetten. 99 architecten stelden zich kandidaat, ik bracht dat aantal terug tot 3. Nadien deed ik in de bijzondere jeugdzorg nog een paar van die heel afgebakende opdrachten.”
Ook startte Mohsen intussen een zelfstandige psychologenpraktijk, die verscheidene vestigingen telt. “En parallel daarmee hielp ik de laatste jaren bij het ontwikkelen van een geestelijk gezondheidsbeleid in het onderwijs. Daar is er bij leerkrachten een heel hoog absenteïsme door psychosociale aspecten. Daarom stelde Jo Vandeurzen, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, een aantal preventiecoaches vrij. Wij kregen als opdracht om een wetenschappelijk gevalideerde methodiek uit te werken en die te implementeren in het onderwijs. De voorbije twee jaar is ons dan gevraagd om hetzelfde te doen naar de bedrijfswereld toe. Het was een bijzonder boeiende tijd, maar in heel dat verhaal speelde het strategisch-politieke luik zeer sterk. Het duurde soms lang eer je je inspanningen beloond zag.
Van de drugmobiel stapte hij na een tijdje over naar de residentiële drughulpverlening. “In het Kompas in Kortrijk. Daar was ik enerzijds individueel begeleider van mensen met een drugproblematiek en werkte ik ook beleidsmatig. Ik stond er in voor het onderhoud van de gebouwen en de uittekening van nieuwe zorgprocessen.”
DICHT BIJ DE ZORGKINDEREN
Vervolgens ging Mohsen aan de slag in de bijzondere jeugdzorg. “Twee voorzieningen wilden een nieuw gebouw zetten. 99 architecten stelden zich kandidaat, ik bracht dat aantal terug tot 3. Nadien deed ik in de bijzondere jeugdzorg nog een paar van die heel afgebakende opdrachten.”
Ook startte Mohsen intussen een zelfstandige psychologenpraktijk, die verscheidene vestigingen telt. “En parallel daarmee hielp ik de laatste jaren bij het ontwikkelen van een geestelijk gezondheidsbeleid in het onderwijs. Daar is er bij leerkrachten een heel hoog absenteïsme door psychosociale aspecten. Daarom stelde Jo Vandeurzen, Vlaams minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin, een aantal preventiecoaches vrij. Wij kregen als opdracht om een wetenschappelijk gevalideerde methodiek uit te werken en die te implementeren in het onderwijs. De voorbije twee jaar is ons dan gevraagd om hetzelfde te doen naar de bedrijfswereld toe. Het was een bijzonder boeiende tijd, maar in heel dat verhaal speelde het strategisch-politieke luik zeer sterk. Het duurde soms lang eer je je inspanningen beloond zag.
"Ik wil zoeken naar manieren om extra middelen te genereren."
“Ook kreeg ik gaandeweg de nood om niet langer van de ene organisatie naar de andere te gaan, maar om mij in te zetten voor één organisatie. Dat duwde mij richting Villa Rozerood, dat ik leerde kennen via Music for Life.
“Het kleinschalige, het authentieke en het unieke karakter van Villa Rozerood spraken mij meteen aan. Ook leek het een plaats waar ik het beleidsmatige luik zou kunnen combineren met een nauw contact met de doelgroep. De afstand tussen de directeur en de gezinnen en de zorgkinderen is hier bijzonder klein.”
WERKPROCESSEN OPTIMALISEREN
Mohsen zegt dat hij als directeur van Villa Rozerood twee prioriteiten ziet. “Ten eerste wil ik zoeken naar manieren om extra middelen te genereren. Dat gaat over fondsenwerving in de meest brede betekening van het woord: giften, sponsoractiviteiten en duolegaten, maar dat gaat ook over het aantrekken van vrijwilligers, want ook dat is een vorm van kapitaal inbrengen in je organisatie. In mijn vorige jobs leerde ik ook om werkprocessen te analyseren en te optimaliseren.”
De tweede prioriteit van Mohsen gaat over het mentaal welbevinden van de werknemers. “In de literatuur gaat het vaak over de psychologische basisbehoeften van de mens. Ik wil bekijken hoe we die hier kunnen verhogen en daarbij wil ik vertrekken van de inspanningen uit het verleden. Hoe kunnen we mensen hier meer keuzevrijheid geven? Hoe kunnen we hen nog competenter maken in wat ze doen? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ze zich nog meer verbonden voelen met deze organisatie en zin beleven aan hun werk? Ook dat staat allemaal niet los van de werkprocessen.”
“Het kleinschalige, het authentieke en het unieke karakter van Villa Rozerood spraken mij meteen aan. Ook leek het een plaats waar ik het beleidsmatige luik zou kunnen combineren met een nauw contact met de doelgroep. De afstand tussen de directeur en de gezinnen en de zorgkinderen is hier bijzonder klein.”
WERKPROCESSEN OPTIMALISEREN
Mohsen zegt dat hij als directeur van Villa Rozerood twee prioriteiten ziet. “Ten eerste wil ik zoeken naar manieren om extra middelen te genereren. Dat gaat over fondsenwerving in de meest brede betekening van het woord: giften, sponsoractiviteiten en duolegaten, maar dat gaat ook over het aantrekken van vrijwilligers, want ook dat is een vorm van kapitaal inbrengen in je organisatie. In mijn vorige jobs leerde ik ook om werkprocessen te analyseren en te optimaliseren.”
De tweede prioriteit van Mohsen gaat over het mentaal welbevinden van de werknemers. “In de literatuur gaat het vaak over de psychologische basisbehoeften van de mens. Ik wil bekijken hoe we die hier kunnen verhogen en daarbij wil ik vertrekken van de inspanningen uit het verleden. Hoe kunnen we mensen hier meer keuzevrijheid geven? Hoe kunnen we hen nog competenter maken in wat ze doen? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ze zich nog meer verbonden voelen met deze organisatie en zin beleven aan hun werk? Ook dat staat allemaal niet los van de werkprocessen.”
"Villa Rozerood is te groot geworden om enkel nog met het primaire zorgaspect bezig te zijn."
Mohsen belandde bij Villa Rozerood net na de vijfde verjaardag van de organisatie. “Als je ziet waar deze organisatie na vijf jaar staat,” zegt hij, “dan mogen de bestuursleden, de vroegere directie, het personeel en de vrijwilligers heel trots zijn op wat ze realiseerden. De organisatie groeide de voorbije jaren heel sterk en ze is nog aan het groeien. In dat succes schuilt nu een grote uitdaging. Villa Rozerood is te groot geworden om nog enkel met het primaire zorgaspect bezig te zijn. We moeten nu proberen om een aantal secundaire processen nog beter te gaan uitwerken, zoals het boekhoudkundige aspect, het facilitair gedeelte en het administratieve luik.”
KNOP OMDRAAIEN OP HET WATER
Als Mohsen zijn werk even wil loslaten, dan is hij weleens op het water te vinden. Want naast een speciale voornaam heeft hij ook een speciale hobby. “Ik ben heel gepassioneerd door kitesurfen. Omdat ik heel veel mentale arbeid doe, heb ik af en toe de nood om de knop eens om te draaien. Dat kan ik op het water. Daar kan ik alles even loslaten.”
Naast kitesurfen heeft Mohsen nog een tweede grote passie die niet alledaags is: kungfu. “Wat mij daar vooral in aanspreekt, is het boeddhisme. Dat zit verweven in alle kungfuvormen. Het boeddhisme leunt voor mij heel nauw aan bij psychotherapie en psychologie. Eigenlijk is kungfu geen gevechtssport, maar eerder een levenswijze. Kungfu betekent: meester worden in wat je doet. De sport is ook onlosmakelijk verbonden met de Chinese geneeskunde. Ook die fascineert mij enorm.”
Terug naar de nieuwsbrief
KNOP OMDRAAIEN OP HET WATER
Als Mohsen zijn werk even wil loslaten, dan is hij weleens op het water te vinden. Want naast een speciale voornaam heeft hij ook een speciale hobby. “Ik ben heel gepassioneerd door kitesurfen. Omdat ik heel veel mentale arbeid doe, heb ik af en toe de nood om de knop eens om te draaien. Dat kan ik op het water. Daar kan ik alles even loslaten.”
Naast kitesurfen heeft Mohsen nog een tweede grote passie die niet alledaags is: kungfu. “Wat mij daar vooral in aanspreekt, is het boeddhisme. Dat zit verweven in alle kungfuvormen. Het boeddhisme leunt voor mij heel nauw aan bij psychotherapie en psychologie. Eigenlijk is kungfu geen gevechtssport, maar eerder een levenswijze. Kungfu betekent: meester worden in wat je doet. De sport is ook onlosmakelijk verbonden met de Chinese geneeskunde. Ook die fascineert mij enorm.”
Terug naar de nieuwsbrief