"De mensen in villa rozerood tonen veel kracht en inspiratie"
Sinds enkele maanden heeft Villa Rozerood een nieuwe voorzitter. De leiding van de raad van bestuur is nu in handen van prof. dr. em. Manu Keirse.
Weinig trajecten
"Ik ben mede-oprichter van Villa Rozerood", zegt Manu Keirse. "Vanaf het prille begin kon dit project rekenen op mijn sympathie, want er zijn in de samenleving weinig trajecten voor gezinnen met een kind dat zwaar zorgbehoevend is. Ik vind het belangrijk dat we daar aandacht voor uitbouwen, in de eerste plaats om die gezinnen zelf te helpen en in de tweede plaats om een signaal uit te sturen naar de maatschappij. Als we als samenleving niet meer zorgen voor de mensen die zorgbehoevend zijn, dan houden we op met een humane samenleving te zijn.
Weinig trajecten
"Ik ben mede-oprichter van Villa Rozerood", zegt Manu Keirse. "Vanaf het prille begin kon dit project rekenen op mijn sympathie, want er zijn in de samenleving weinig trajecten voor gezinnen met een kind dat zwaar zorgbehoevend is. Ik vind het belangrijk dat we daar aandacht voor uitbouwen, in de eerste plaats om die gezinnen zelf te helpen en in de tweede plaats om een signaal uit te sturen naar de maatschappij. Als we als samenleving niet meer zorgen voor de mensen die zorgbehoevend zijn, dan houden we op met een humane samenleving te zijn.
"Als we als samenleving niet meer zorgen voor de mensen die zorgbehoevend zijn, dan houden we op met een humane samenleving te zijn."
"In Villa Rozerood raak ik vooral onder de indruk van de vele kracht en inspiratie die de mensen hier tonen. Ik zie dat bij het personeel, de medewerkers én de families. Het frappeert mij hoe mensen vanuit een moeilijke situatie toch energie kunnen vinden om dieper te kijken dan het probleem, om de zin van alles te gaan ontdekken. Ze slagen erin om vreugde te putten, hoewel er voor buitenstaanders veel redenen lijken te zijn om geen vreugde meer te beleven.
"Wat mij in Villa Rozerood ook eens enorm trof, is iets wat ik een jongetje hier hoorde zeggen. Hij vertelde: 'Het is de eerste keer dat ik eens iets gekregen heb omwille van de beperking van mijn zus.' Bij dat gezin waren de vakantieplannen jaar na jaar in het water gevallen omdat er telkens weer een probleem was met zijn zusje. Altijd moest hij alleen maar dingen missen door haar beperking. En in Villa Rozerood vond hij plots eens een leuke accommodatie dànkzij de beperking van zijn zus.
"Wat mij in Villa Rozerood ook eens enorm trof, is iets wat ik een jongetje hier hoorde zeggen. Hij vertelde: 'Het is de eerste keer dat ik eens iets gekregen heb omwille van de beperking van mijn zus.' Bij dat gezin waren de vakantieplannen jaar na jaar in het water gevallen omdat er telkens weer een probleem was met zijn zusje. Altijd moest hij alleen maar dingen missen door haar beperking. En in Villa Rozerood vond hij plots eens een leuke accommodatie dànkzij de beperking van zijn zus.
Ontmoetingen
"Heel belangrijk in Villa Rozerood vind ik de ontmoetingen tussen mensen. Soms gebeuren in die ontmoetingen dingen waar mensen later in hun leven nog kunnen naar teruggrijpen. Dikwijls gaat dat over kleine dingen. Maar mijn levenservaring zegt me dat het vaak de kleinste dingen zijn die voor mensen de grootste houvast betekenen.
"Wat we hier voor kinderen kunnen doen, voor de gezonde en de zieke, is een investering in de toekomst. Dat blijft hen bij. Ik ken daar een prachtig voorbeeld van. Het staat los van Villa Rozerood, maar de achterliggende boodschap is wel van toepassing. Een jongetje van vijf jaar was onder een auto terechtgekomen. Op de spoedafdeling van het ziekenhuis zaten zijn ouders en zijn tweelingzusje te wachten op nieuws. Toen de reanimatie mislukte en het kind stierf, zaten de ouders in zak en as. Maar dat zusje van vijf besefte niet goed wat er gebeurde. Die mama en papa konden haar even geen aandacht geven, want ze zaten vol met hun eigen verdriet. Dus liep dat meisje maar wat rond op de spoedafdeling. Ze keek geboeid naar alle blinkende apparaten. Een verpleegster die haar zag, nam haar bij de hand, gaf haar een blad papier en wat stiften. Ze liet haar een tekening maken voor haar broertje. Zeven jaar later deed dat meisje haar plechtige communie en vroeg ze haar ouders om naar het ziekenhuis te bellen, om aan die ene verpleegster te vragen of ze naar haar communiefeest wilde komen. Dat meisje zei: 'Want zeven jaar geleden, toen mijn broertje gestorven is, heeft zij even mijn hand vastgehouden en mij een tekening laten maken.'
"Dat voorbeeld sterkt mij om te zeggen dat we niet mogen denken dat het altijd zomaar voorbijgaat als je iets voor een kind doet. Sommige dingen frapperen hen en nemen ze mee in hun verdere leven. En uit onderzoek weten we dat volwassenen tijdens crisisperiodes in hun leven vaak kracht putten uit zulke momenten waarop ze aandacht en zorg hebben ervaren in hun kinderjaren.
"Heel belangrijk in Villa Rozerood vind ik de ontmoetingen tussen mensen. Soms gebeuren in die ontmoetingen dingen waar mensen later in hun leven nog kunnen naar teruggrijpen. Dikwijls gaat dat over kleine dingen. Maar mijn levenservaring zegt me dat het vaak de kleinste dingen zijn die voor mensen de grootste houvast betekenen.
"Wat we hier voor kinderen kunnen doen, voor de gezonde en de zieke, is een investering in de toekomst. Dat blijft hen bij. Ik ken daar een prachtig voorbeeld van. Het staat los van Villa Rozerood, maar de achterliggende boodschap is wel van toepassing. Een jongetje van vijf jaar was onder een auto terechtgekomen. Op de spoedafdeling van het ziekenhuis zaten zijn ouders en zijn tweelingzusje te wachten op nieuws. Toen de reanimatie mislukte en het kind stierf, zaten de ouders in zak en as. Maar dat zusje van vijf besefte niet goed wat er gebeurde. Die mama en papa konden haar even geen aandacht geven, want ze zaten vol met hun eigen verdriet. Dus liep dat meisje maar wat rond op de spoedafdeling. Ze keek geboeid naar alle blinkende apparaten. Een verpleegster die haar zag, nam haar bij de hand, gaf haar een blad papier en wat stiften. Ze liet haar een tekening maken voor haar broertje. Zeven jaar later deed dat meisje haar plechtige communie en vroeg ze haar ouders om naar het ziekenhuis te bellen, om aan die ene verpleegster te vragen of ze naar haar communiefeest wilde komen. Dat meisje zei: 'Want zeven jaar geleden, toen mijn broertje gestorven is, heeft zij even mijn hand vastgehouden en mij een tekening laten maken.'
"Dat voorbeeld sterkt mij om te zeggen dat we niet mogen denken dat het altijd zomaar voorbijgaat als je iets voor een kind doet. Sommige dingen frapperen hen en nemen ze mee in hun verdere leven. En uit onderzoek weten we dat volwassenen tijdens crisisperiodes in hun leven vaak kracht putten uit zulke momenten waarop ze aandacht en zorg hebben ervaren in hun kinderjaren.
"Mijn levenservaring leert me dat het vaak de kleinste dingen zijn die voor mensen de grootste houvast betekenen."
300.000 euro per jaar
"In Villa Rozerood wacht mij op bestuursniveau een belangrijke uitdaging: voldoende financiële middelen blijven vinden voor dit project. Ik wil de komende jaren garanderen dat Villa Rozerood kan blijven bestaan, zowel naar de gezinnen toe als naar de mensen die een andere job opzegden om zich hier te komen inzetten. Dat wil zeggen dat we een behoorlijke reserve moeten opbouwen, wat niet evident is. Want naast de vergoedingen die de mensen betalen om hier te verblijven, zijn er maar twee vaste inkomstenbronnen. Ten eerste is dat de RIZIV-erkenning en ten tweede is dat een behoorlijke toelage van de actie Kom Op Tegen Kanker. Daarnaast moeten we vandaag nog altijd 300.000 euro per jaar vinden. Dat is niet min. Het komt neer op één miljoen oude Belgische frank per maand."
"In Villa Rozerood wacht mij op bestuursniveau een belangrijke uitdaging: voldoende financiële middelen blijven vinden voor dit project. Ik wil de komende jaren garanderen dat Villa Rozerood kan blijven bestaan, zowel naar de gezinnen toe als naar de mensen die een andere job opzegden om zich hier te komen inzetten. Dat wil zeggen dat we een behoorlijke reserve moeten opbouwen, wat niet evident is. Want naast de vergoedingen die de mensen betalen om hier te verblijven, zijn er maar twee vaste inkomstenbronnen. Ten eerste is dat de RIZIV-erkenning en ten tweede is dat een behoorlijke toelage van de actie Kom Op Tegen Kanker. Daarnaast moeten we vandaag nog altijd 300.000 euro per jaar vinden. Dat is niet min. Het komt neer op één miljoen oude Belgische frank per maand."