Vrijwilliger karel ontrafelt de geschiedenis van 'de villa'
Eén van de grootste pluspunten van Villa Rozerood is ongetwijfeld de locatie: een stijlvol, architecturaal heel doordacht bouwwerk, omzoomd door een door elk gastgezin gesmaakte tuin, aan de rand van het Calmeynbos. Aan dit huidige ‘zorghotel’ gaat een bijzondere, fascinerende wordingsgeschiedenis vooraf.
Aan de westkust kent iedereen het Immaculata-instituut, een onderwijsinstelling die garant staat voor kwaliteit. Dat deze school een ‘creatie’ is van de ‘Zusters van de Heilige Gehoorzaamheid’, een congregatie die in oorsprong teruggaat tot het midden van de 19e eeuw, is al veel minder geweten. Deze kloostergemeenschap stond aan de wieg van het katholiek onderwijs in Veurne en omstreken.
Naar het einde van de 20e eeuw toe werd het vrij onderwijs meer en meer ‘gelaïciseerd’, door leken overgenomen. De ouder wordende zusters hadden hun onderwijstaak stilaan volbracht. Omdat geriatrische zorg zich voor de ouder wordende kloosterlingen meer en meer opdrong, werd beslist hen samen te brengen in een nieuw kloostergebouw, aangepast aan hun noden.
Naar een ontwerp van de Luikse architect Louis-Philippe Deckers, een verwant van één van de zusters, werd in 1991-92, in een rustige omgeving, een voor Vlaanderen uniek bouwwerk gerealiseerd. Voor het uiterlijk liet de bouwmeester zich duidelijk inspireren op de kathedraalbouwers uit de 13e eeuw. Voor de binneninrichting heeft de architect vooral geluisterd naar de specifieke noden van de zorgbehoevende zusters.
Aan de westkust kent iedereen het Immaculata-instituut, een onderwijsinstelling die garant staat voor kwaliteit. Dat deze school een ‘creatie’ is van de ‘Zusters van de Heilige Gehoorzaamheid’, een congregatie die in oorsprong teruggaat tot het midden van de 19e eeuw, is al veel minder geweten. Deze kloostergemeenschap stond aan de wieg van het katholiek onderwijs in Veurne en omstreken.
Naar het einde van de 20e eeuw toe werd het vrij onderwijs meer en meer ‘gelaïciseerd’, door leken overgenomen. De ouder wordende zusters hadden hun onderwijstaak stilaan volbracht. Omdat geriatrische zorg zich voor de ouder wordende kloosterlingen meer en meer opdrong, werd beslist hen samen te brengen in een nieuw kloostergebouw, aangepast aan hun noden.
Naar een ontwerp van de Luikse architect Louis-Philippe Deckers, een verwant van één van de zusters, werd in 1991-92, in een rustige omgeving, een voor Vlaanderen uniek bouwwerk gerealiseerd. Voor het uiterlijk liet de bouwmeester zich duidelijk inspireren op de kathedraalbouwers uit de 13e eeuw. Voor de binneninrichting heeft de architect vooral geluisterd naar de specifieke noden van de zorgbehoevende zusters.
Na 16 jaar bleek het riante complex te groot geworden voor het nog steeds tanende aantal leden van de congregatie. De zusters verhuisden naar een kleinere locatie in het centrum van De Panne.
Voor het kloostergebouw aan de Fazantenlaan werd naar een passende herbestemming gezocht, ver van het commerciële aankoopcircuit. Een langdurige of zelfs permanente leegstand moest vermeden worden. Een basisregel van de monumentenzorg zou in overweging genomen worden: de beste herbestemming voor een gebouw is die waarvoor het ontworpen werd, in dit geval ‘zorg’.
Dankzij de inzet en de financiële ondersteuning van de ‘Zusters der Heilige Engelen’ uit Lokeren, kon dit merkwaardige gebouw uiteindelijk toegewezen worden aan de pas opgerichte en heel bezielde vzw ‘Villa Rozerood’.
Honderden gezinnen met een zwaar zorgbehoevend kind konden er inmiddels van genieten, iets wat alle zusters uit de rijke geschiedenis van de ‘Zusters van de Heilige Gehoorzaamheid’ zeker ten volle zouden toegejuicht hebben.
Karel Vandecasteele
Voor het kloostergebouw aan de Fazantenlaan werd naar een passende herbestemming gezocht, ver van het commerciële aankoopcircuit. Een langdurige of zelfs permanente leegstand moest vermeden worden. Een basisregel van de monumentenzorg zou in overweging genomen worden: de beste herbestemming voor een gebouw is die waarvoor het ontworpen werd, in dit geval ‘zorg’.
Dankzij de inzet en de financiële ondersteuning van de ‘Zusters der Heilige Engelen’ uit Lokeren, kon dit merkwaardige gebouw uiteindelijk toegewezen worden aan de pas opgerichte en heel bezielde vzw ‘Villa Rozerood’.
Honderden gezinnen met een zwaar zorgbehoevend kind konden er inmiddels van genieten, iets wat alle zusters uit de rijke geschiedenis van de ‘Zusters van de Heilige Gehoorzaamheid’ zeker ten volle zouden toegejuicht hebben.
Karel Vandecasteele